Gorter wordt het niet.

Na een bruiloftsfeest ontwaak ik op deze Zondagmorgen in Egmond aan Zee, kijk uit mijn hotelraam en zie een waterig zonnetje aan de horizon. Vannacht was het laat héél laat en ik had die laatste paar
biertjes beter niet weg kunnen tikken en eerder naar bed moeten gaan.
Ik start mijn auto, ram nog even spontaan de elektrische slagboom van parkeergarage hotel Zuiderduin en rij te hard richting Zaandam, mijn maatje Peter stond al reeds in de startblokken en wij snelden richting de start. Op naar Selling Machine Service.
Aldaar aangekomen stond er reeds een bonte verzameling Replica ́s en oldtimers klaar. Wij worden gastvrij onthaalt door Tim en zijn zoon Ron Selling. Al snel hebben wij ons routeboek en het wederom
vel begeerde Rallyschildje in ons bezit. Na enig gepruts met wat uitgereikte tie wraps weten wij het schildje snel en vakkundig op de auto te bevestigen precies in het midden dus!
Na de koffie met cake en een verhelderende toespraak van onze preses Aaldert Postma, hebben wij ons voorgenomen nu eens serieus te worden en vandaag voor de hoofdprijs te gaan.
Al snel verlaten wij Zaandam, de twee eerste vragen worden accuraat en met veel enthousiasme opgelost, de stemming is opperbest en de zon schijnt. Wij richting Amsterdam Zuidoost. Alhier wordt
er van ons verwacht de afslag S113 te nemen, missen deze en schieten spontaan de A1 op.
Na enig gefoeter, geharrewar met het navigatiesysteem, het doorkruisen van de halve Bijlmer en gebruik makend van onze smartphone ontwaren wij opgelucht een stoet met oldtimers liggen wij weer op koers? De twijfel slaat toe! Vanaf de tegengestelde richting zien wij zowaar een zilvergrijze Porsche 356 een grijzende oude heer met pet tot over zijn oren en komt onze kant op. Hoe hilarisch, het is onze preses welke ook de weg kwijt is haha.
Vervolgens missen wij de naam en het bouwjaar van de molen en komen aan bij de 1e koffiestop te Oud Valkenveen. Na het nuttigen van de verse kofferbakkoffie met oud Hollandsche Stroopwafel
worden de motoren wederom gestart. We laten stofwolken achter en rijden richting het Gooi. We passeren het huis van Ferry Maat, weten dat de Frogers in ff geen cent te makken hadden en gaan vervolgens
richting Loetje te Laren alwaar het 1e terras moet worden aangedaan.
Voor het vertrek uit Zaandam heb ik ten overstaan van de gehele Orca club mijn nek uitgestoken om verslag van deze dag te doen. Peter en ik besluiten om bij het schilders cafe Mauvé plaats te nemen.
We bestellen koffie met verse appeltaart, ik leg spontaan € 15,00 op tafel maar dit was tekort, krimp ineen en verschans mij om foto’s van de langsrijdende Orca coureurs te schieten.
Ik wacht bij het stoplicht, een hoop gebrul en piepende remmen een rode Ford Mustang, convertible van onze club, Marco van Woensel en co-piloot, zij zwaaien enthousiast en het ultieme plaatje is
geschoten.

 
Naast ons op het zonnige terras twee oude dametjes met Burberry sjaaltjes, hoedjes en kopjes warme thee deze mompelen enigszins knorrend wat over vervlogen tijden de Bentley Flying Spur van
de heer des huizes en laten zich ontvallen deze rode hoerensloep toch maar niets te vinden in het zo degelijke Laren.
Wij vervolgen onze weg en zijn in de veronderstelling nog steeds kans op de hoofdprijs te hebben, passeren Kasteel Sypesteyn en besluiten dit aan te doen.  Ook hier ligt nog een puzzelvraag in het
verschiet. Een klein toegangspoortje, bruggetje en pittoreske binnenplaats met een grote oude groene vale partytent valt ons ten deel. Ik weer zo genuanceerd als ik ben, maak hier een opmerking
over want die tent doet afbreuk aan dit idyllische plaatje, hoe jammer.
Wij nemen plaats, bestellen soep en achter ons zit een onverzorgde, onopgemaakte iets wat gezette dame met een sigaret in haar mond en zij blijkt de uitbaatster van dit etablissement. Zij is niet gecharmeerd van mijn complimenteuze opmerking en raakt wat geïrriteerd. Ze kijkt mij indringend aan, ik hoor haar denken en zij zegt met een plat Jordanees accent: ¨zeg mijnheer dat mooie jassie van u komt mij zo bekend voor dat is toch van de Mille Miglia uit Italië?
Ik knik bevestigend en beaam haar vraag met ja dat klopt mevrouw. Zij is goed op de hoogte en zegt: ¨mijn man reedt die klassieker ook altijd met onze rode Alfa Bertone echter na de laatste editie die hij
heeft gereden met mijn allerbeste vriendin heb ik ze nooit meer gezien en zijn wij gescheiden¨. Ik eet mijn te zoute en lauwe Kippensoep, hoor dit aan en heb met haar te doen! Maar wij moeten verder.
Het gas gaat er op en hervatten onze weg richting ome Cees aan de Amstel. Hier aangekomen word er met de overige Orca leden gezellig wat geborreld, over auto’s gepraat wij gaan allen weer verder
naar het eindpunt in Zaandam.

De bekendmaking van de prijsuitreiking is daar en er wordt ons
meegedeeld dat wij de enige equipe zijn welke vraag 10, waar was Nieuwersluis bekend om? goed hebben beantwoord. Mijn navigator vertoont een grote smile en lacht van oor tot oor, rekent zich rijk
en droomt. Maar wederom vallen wij weer niet in de prijzen.
De 1e prijs viel ten deel aan Jannie Fruijtier en Cees van Weelden, de 2e prijs ging naar onze nieuwkomers André en Simone Kluft met hun prachtige Traction Avant.

Na deze prijsuitreiking stond er nog een fantastisch Hollands Stamppot buffet op ons te wachten. Onze dank gaat dan ook uit naar de familie Selling voor de sponsoring en het gastvrije onthaal.
Speciale dank aan ons bestuur voor het organiseren van deze dag.

Sem Gorter