TEAL 43– One of a Kind.

Na een, voor Engelse begrippen, korte restauratietijd van ruim vier jaar, toch weer het hoogste doel bereikt en hierbij mijn verhaal van een uitdagende restauratie, succesvol tot een einde gebracht. Budgettair? Oef oef.

De Teal 43 is nu 99,9 % gerestaureerd naar showroomstaat, optimaal rijvaardig, APK goedgekeurd en de finetuning met grote precisie uitgevoerd. Dat het resultaat er mag zijn dank ik vooral aan mijn Engelse autovriend, restaurateur (niet pursang) en bodymaker Mike Hall, steun en toeverlaat Siem Kaandorp, handson Robert Schipper, Karel van de Oudenaren, Motorenrevisie Meijerink, de Zeemeeuw en de talrijke onderdelen leveranciers.

Bij elk eind(resultaat) hoort een begin.

Trafford Engineering Automotive Ltd, kort gezegd TEAL,wordt ook geassocieerd met  een bijzonder soort gans, de Tealduck. De Tealfactory produceerde tussen 1981 en 2000 in totaal zo’n kleine 300 Tealvarianten, inspired by Bugatti. Een zelf ontworpen chassis en carrosserie voor-/achteras, motor en versnellingsbak naar keuze, van een Morris Marina of Jaguar. Dit alles naar eigen ontwerp van Ian Foster ( RIP) en Bob Jones, handmade geassembleerd tot boattails of vierzitters in Type 35,43,44 of 59.

De geschiedenis van mijn Teal schrijft 1984 toen Bob Jones de Tealfactory overnam van Ian Foster. Hij ontwierp, bouwde en hield lange tijd in bezit, naar wat later bleek mijn Teal te worden.

De tweede eigenaar crashte met de Bob Jones Teal 35 boattail en verkocht het beschadigde exemplaar aan de carrossieriebouwer Mike Hall en deze startte in 1992 met de restauratie en transformatie naar het model 43, met als bijzonderheid de “dickeyseat achterkant ipv boattail.

Zoals  met zoveel projecten gebeurde , verdween de Teal 43  door de jaren heen roemloos en unfinished in een schuur. Bij de eerdere reatauratie, mijn Teal 35, had ik in 2009 dit barnfind unfinished project gezien en  mijn zinnen op deze aluminium bodied klassieker  gezet. Je kunt me niet kwalijk nemen, maar ik zag een schitterend en zeldzaam open two-seater voor me en fantaseerde erover.

Na moeizame onderhandelingen met de carroseriebouwer,werd ik in 2011 eigenaar van deze barnfind, one of a kind, correct geregistreerde Teal 43, maar nog steeds unfinished. Moeizaam,omdat Mike Hall het project in feite als trouwcadeau voor zijn dochter had bedoeld. Uiteindelijk werden we het eens over de prijs, de condities en de mate van afbouw in Evesham-Engeland.

Voor de zekerheid en de nodige deskundigheid, Siem meegenomen voor een uitgebreide inspectie. Naar zijn oordeel wachtte Mike Hall een lange en uitgebreide restauratie(tijd) om tot aan het overeengekomen niveau van MOT (APK) te komen. Immers de afspraak was dat ik later zelf de cosmetische afbouw zou (laten) doen.

In 2012  zelf de Teal naar Nederland getransporteerd, daar bleek dat de technische restauratie uitgevoerd in Engeland “vies” tegenviel.

Met de carrosserie strak maken, plamuren, spuiten,bekleden ,een softtop maken en meer van die dingen, zou ik niet wegkomen, zo bleek. De afwerking behoefde veel meer aandacht om het maar voorzichtig uit te drukken, budgettair zou het  een reuze uitdaging worden.

Uiteindelijk schrijven we oktober 2015, cosmetisch op het hoogste niveau, maar technisch op zijn Engels. “Effe” benzine bijvullen, starten, lopen, naar de APK en Tuner brengen zou de finale moeten worden. Niet dus. U snapt het al, mijn Kerst- en Nieuwjaarsvoorspellingen, rijden met de Teal 43, aan “diggelen”.

Uitgebreid onderzoek aan de zespitter, versnellingsbak, cardan, springveren en remmerij, gaf me een mentale en financiële dreun.

Komplete revisie van de genoemde onderdelen bleek noodzakelijk. Aldus beslist.

Ik leunde toen vooral op mijn eigen doorzettingsvermogen en mijn maatjes Siem en Robert. Augustus 2016, nog een klein respuntenlijstje afwerken, de APK keurmeester Bob bestellen en de Tuner Hurrycane de testbank laten rollen.

De APK,met wat kleine aanpassingen, met goed gevolg doorlopen,

de Tuner deed zijn uiterste best en het resultaat was een

meesterlijk lopende Triumph  zespitter en een als nieuw schakelende versnellingsbak.

De Maiden Trip gaf een meer dan voldaan gevoel en de Teal reed als een speeltuigje voor een seniore klassieker liefhebber. Daar deden we het allemaal voor, zei de met een glimlach om de mond hebbende amateur restaurateur, ik dus, uiteindelijk goede herinneringen bewarend aan een “omgekeerd “restauratie project.

Gelukkig heb ik de vele foto’s nog mocht de behoefte er zijn het hele restauratietraject nog eens her te beleven, een concept historybook is nagenoeg klaar. Een onvergetelijk project,fantastisch eindresultaat, een one-of-a-kind english classiccar, created by Bob Jones en Mike Hall. Top gerestaureerd door de Flying Dutchmen.

Allemaal superlatieven voor een mooie klassieker, een zeldzaamheid met een hoog aaibaarheidsgehalte.

Aaldert Postma